هنگامي كه مسلمانان در مكه در فشار و آزار شديد مشركان قرار گرفتند، پيامبر مسلمانان را به هجرت به مدينه دستور داد. مشركان احساس خطر كردند و با خود گفتند: هجرت مسلمانان به مدينه موجب تشكل آنها در مدينه شده و در آينده نزديك كار را بر ما سخت خواهد كرد. سران مشركان در دارالنده گرد هم جمع آمدند و هر كدام براي جلوگيري از خطر راه حلي داد تا اينكه در آخر نظر و پيشنهاد ابوجهل تصويب شد. پيشنهاد او اين بود كه از هر قبيله يك جوان شجاع انتخاب گردد و همه آنها با هم شبانه به خانه پيامبر ريخته و او را در رختخوابش به قتل برسانند. آن شب فرارسيد و جبرئيل امين ماجراي توطئه مشركان را به پيامبر رسانيد. و اين گونه بود كه پيامب شبانه از مكه خارج شد و به غار ثور كه در هفت كيلومتري جنوب مكه قرار گرفته رفت و در آنجا پنهان شد. مولاي تمام آزادگان، عشق رسول الله، همسر فاطمه زهرا، اميرالمومنين، علي (ع) در بستر پيامبر خوابيد. جبرئيل و ميكائيل از سوي خداوند، كنار رختخواب حضرت علي (ع) آمدند. جبرئيل به علي (ع) گفت: به به ! كيست مثل تو اي فرزند ابوطالب كه فرشتگان به وجود تو مباهات مي كنند. آنگاه آيه 207 سوره مباركه بقره را در شان علي (ع) به پيامبر (ص) نازل كرد. حضرت علي 3 شب و 3 روز در مكه ماند و طبق دستور پيامبر امانتهاي مردم را كه به پيامبر سپرده بودند به صاحبانشان رسانيد و سپس به سوي مدينه هجرت كرد. پيامبر در سرزمين قبا منتظر حضرت علي بود كه علي در آنجا به آن حضرت پيوست. پيامبر در روز پنجشنبه اول ربيع الاول سال 13 بعثت از مكه خارج شد و در روز 12 همين ماه به مدينه وارد گرديد.